Παλινδρόμηση – Διαφραγματοκήλη και Βήχας. Πολύ σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. Υπάρχουν δύο θεωρίες για το πώς η Γατροοισοφαγική Παλινδρόμηση προκαλεί βήχα.
Πρώτον, η παλινδρόμηση ουσιών από το στομάχι μπορεί να ερεθίσει άμεσα το λαιμό ή/και τους αεραγωγούς και τους πνεύμονες, ιδίως το λάρυγγα. Ιστορικά θεωρούνταν πάντα ότι το οξύ είναι υπεύθυνο. Ωστόσο, η ασθενώς όξινη παλινδρόμηση και ενδεχομένως άλλες ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της πεψίνης, μπορεί επίσης να ερεθίσουν το λαιμό και τους αεραγωγούς με άμεση χημική επίδραση. Οι σύγχρονες διαγνωστικές εξετάσεις μπορούν επίσης να εντοπίσουν αέρια γεγονότα παλινδρόμησης στην κορυφή του οισοφάγου και αυτά πιθανώς περιέχουν ερεθιστικές ουσίες από το στομάχι σε αερολυμένη μορφή.
Η δεύτερη θεωρία είναι ότι τα γεγονότα παλινδρόμησης στον οισοφάγο μπορούν να προκαλέσουν βήχα μέσω νευρικών αντανακλαστικών. Θεωρείται ότι αυτό μπορεί να αντανακλά έναν πρώιμο προστατευτικό μηχανισμό για την προστασία των πνευμόνων από βλάβες της παλινδρόμησης. Η ΓΟΠΝ είναι μία από τις αναγνωρισμένες αιτίες του Συνδρόμου Υπερευαισθησίας του Βήχα κατά το οποίο τα νεύρα της αναπνευστικής οδού ευαισθητοποιούνται και προκαλούνται ευκολότερα για να προκαλέσουν βήχα.
Υπάρχει επίσης πιθανή σχέση μεταξύ βήχα, παλινδρόμησης και άσθματος. Το άσθμα μπορεί να προκαλέσει βήχα ή συριγμό και είναι πιο συχνό σε ασθενείς με παλινδρόμηση. Ο άμεσος τραυματισμός των μικρών αεραγωγών του πνεύμονα από την παλινδρόμηση μπορεί να επισπεύσει μια κρίση άσθματος ή μπορεί να προκληθεί από νευρικά αντανακλαστικά. Είναι ενδιαφέρον ότι η θεραπεία της ΓΟΠ μπορεί να βοηθήσει τα συμπτώματα του άσθματος, συμπεριλαμβανομένης της δύσπνοιας και του βήχα.
Η ΓΟΠΝ μπορεί επίσης να σχετίζεται με άλλες πνευμονικές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των βρογχεκτασιών και της πνευμονικής ίνωσης. Αυτές μπορούν να προκαλέσουν από μόνες τους βήχα.
Πώς διαγιγνώσκεται ο επίμονος βήχας που οφείλεται σε παλινδρόμηση;
Η αιτία του βήχα διαγιγνώσκεται με ένα συνδυασμό ενός κλινικού ιατρού που ακούει το «ιστορικό» του ασθενούς, φυσικής εξέτασης, συμπεριλαμβανομένης της απεικόνισης του λαιμού, και στη συνέχεια διαγνωστικών εξετάσεων. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται ιδανικά στο πλαίσιο μιας διεπιστημονικής ομάδας. Υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που μπορεί να υποδηλώνουν ότι ευθύνεται η παλινδρόμηση. Αυτά περιλαμβάνουν,
- Άλλα συμπτώματα παλινδρόμησης
- Συνδέονται με το φαγητό (π.χ. μετά τα γεύματα)
- Επιδεινώνονται με το ξάπλωμα ή το βήχα τη νύχτα
- Τα συμπτώματα βοηθούνται από αντιοξικά φάρμακα όπως οι PPI
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι συχνά δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι δείκτες ότι η παλινδρόμηση είναι υπεύθυνη και έτσι, για παράδειγμα, η μη ανταπόκριση στα PPIs δεν σημαίνει ότι η παλινδρόμηση δεν είναι υπεύθυνη. Ομοίως, είναι συχνά σημαντικό να αποκλείονται ασθένειες των πνευμόνων και των αεραγωγών πριν από τη διάγνωση της ΓΟΠΝ ως αιτία του βήχα. Για παράδειγμα, μπορεί να συνυπάρχει με άσθμα ανεξάρτητα και η θεραπεία αυτού να θεραπεύει τον βήχα.
Οι διαγνωστικές εξετάσεις για τη ΓΟΠΝ και τον βήχα περιλαμβάνουν,
- Λαρυγγοσκόπηση. Το εύκαμπτο λαρυγγοσκόπιο είναι αυτός ο σωλήνας που εισάγεται μέσω της μύτης για να επιτρέπει την άμεση απεικόνιση του λαιμού και ιδίως του λάρυγγα.
- Γαστροσκόπηση: Γνωστή και ως ενδοσκόπηση του ανώτερου πεπτικού συστήματος, η οποία περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός ενδοσκοπίου μέσω του στόματος ή της μύτης στον οισοφάγο και στη συνέχεια μέσω του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου (μαζί γνωστά ως «πρόσθιο έντερο»). Το ενδοσκόπιο διαθέτει μια κάμερα υψηλής ευκρίνειας που επιτρέπει στον χειριστή να αναζητήσει δομικές ανωμαλίες, όπως κήλες του υμένα. Θα αξιολογήσει επίσης την επένδυση του πρόσθιου εντέρου, για παράδειγμα εντοπίζοντας οισοφαγίτιδα, οισοφάγο Barrett και έλκη. Εάν είναι απαραίτητο, μπορούν να ληφθούν δείγματα ιστού (βιοψίες) για ανάλυση. Η εξέταση μπορεί να πραγματοποιηθεί με σπρέι τοπικής αναισθησίας, ενδοφλέβια καταστολή ή υπό γενική αναισθησία.
- 24ωρη παρακολούθηση της παλινδρόμησης με καθετήρα. Ένας μικρός σωλήνας (καθετήρας) εισάγεται μέσω της μύτης στον πυθμένα του οισοφάγου και μετρά τα συμβάντα παλινδρόμησης συνήθως επί 24 ώρες στον πυθμένα καθώς και στην κορυφή του οισοφάγου. Περιλαμβάνει επίσης έναν αισθητήρα pH στο στομάχι για να διασφαλιστεί η φυσιολογική παραγωγή οξέων. Ο καθετήρας είναι συνδεδεμένος με ένα καταγραφικό περίπου στο μέγεθος ενός κινητού τηλεφώνου και οι ασθενείς μπορούν να καταγράφουν πότε εμφανίζουν συμπτώματα επιτρέποντας τη συσχέτιση μεταξύ των δύο. Αυτά είναι γνωστά ως «συσχετίσεις συμπτωμάτων». Η εξέταση pH αξιολογεί τα γεγονότα όξινης/μη όξινης παλινδρόμησης. Η σύγχρονη εξέταση περιλαμβάνει την εμπέδηση, η οποία προσφέρει το πλεονέκτημα ότι διακρίνει επίσης μεταξύ υγρών, στερεών και αέριων συμβάντων παλινδρόμησης. Η εμπέδηση μπορεί επομένως να προσδιορίσει την παλινδρόμηση και τη σχέση της με τον βήχα.
