Η σύγχρονη αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό σε ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές με πλέγμα (κυρίως TAPP ή TEP). Η ρομποτική δεν είναι «άλλη» επέμβαση ως φιλοσοφία· είναι μια ρομποτικά υποβοηθούμενη λαπαροσκοπική προσέγγιση που εφαρμόζει τις ίδιες ανατομικές αρχές (προπεριτοναϊκή αποκατάσταση με πλέγμα), αλλά με διαφορετική πλατφόρμα εργαλείων.Βουβωνοκήλη: τι επέμβαση να επιλέξω!
Στόχος αυτού του άρθρου είναι να δώσει μια τεκμηριωμένη αλλά πρακτική απάντηση στο «τι να διαλέξω;», χωρίς να επαναλαμβάνει βασικές πληροφορίες που καλύπτονται ήδη στην κεντρική σελίδα για τη βουβωνοκήλη.
Για γενικότερη ενημέρωση σχετικά με συμπτώματα–διάγνωση–θεραπεία–κόστος της βουβωνοκήλης, μπορείτε να δείτε το αναλυτικό κείμενο στην βασική σελίδα για τη βουβωνοκήλη.
1) Τι είναι κοινό μεταξύ λαπαροσκοπικής και ρομποτικής
Και οι δύο τεχνικές συνήθως:
- γίνονται με γενική αναισθησία,
- τοποθετούν πλέγμα στο προπεριτοναϊκό επίπεδο,
- επιδιώκουν χαμηλό μετεγχειρητικό πόνο, γρήγορη κινητοποίηση και γρήγορη επιστροφή σε δραστηριότητες,
- έχουν πολύ καλά αποτελέσματα όταν εκτελούνται από έμπειρη ομάδα.
Με απλά λόγια: η “σωστή” τεχνική είναι αυτή που γίνεται σωστά και συστηματικά για το δικό σας προφίλ (κήλη, ανατομία, προηγούμενα χειρουργεία, επάγγελμα/άθληση, συνοδά νοσήματα).
2) Πού διαφέρουν στην πράξη
Λαπαροσκοπική (TAPP/TEP)
Πλεονεκτήματα
- Πολύ καλή τεκμηρίωση δεκαετιών.
- Συνήθως μικρότερος χειρουργικός χρόνος.
- Συνήθως χαμηλότερο κόστος.
Περιορισμοί
- Σε δύσκολες ανατομίες/ουλές (π.χ. έντονη ίνωση) μπορεί να απαιτεί υψηλή δεξιότητα για λεπτούς χειρισμούς/συρραφές.
Ρομποτική (Robotic TAPP συνήθως)
Πιθανά πλεονεκτήματα
- Εργονομία και ακρίβεια κινήσεων, ιδιαίτερα σε λεπτούς χειρισμούς (συρραφές, έλεγχος αιμορραγίας σε «στενά» πεδία).
- Μπορεί να βοηθά σε πιο σύνθετα περιστατικά, όπου το ανατομικό «ξεκόλλημα» είναι απαιτητικό.
Πιθανοί περιορισμοί
- Σε μη επιλεγμένα, «απλά» περιστατικά, τα δεδομένα δείχνουν ότι δεν προσφέρει σαφές κλινικό όφελος έναντι της λαπαροσκοπικής, ενώ συχνά έχει μεγαλύτερο χειρουργικό χρόνο και υψηλότερο κόστος.
3) Τι λέει η τεκμηρίωση για αποτελέσματα (πόνος, επιπλοκές, υποτροπή)
- Σε τυχαιοποιημένη μελέτη σύγκρισης ρομποτικής έναντι λαπαροσκοπικής TAPP, για τυπική μονόπλευρη κήλη, δεν βρέθηκαν ουσιαστικές διαφορές σε πόνο/ποιότητα ζωής/επιπλοκές βραχυπρόθεσμα, ενώ η ρομποτική είχε μεγαλύτερο χρόνο και μεγαλύτερο κόστος.
- Σε παρακολούθηση 1–2 ετών της ίδιας μελέτης, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα (πόνος, λειτουργικότητα, υποτροπή) ήταν παρόμοια όταν οι επεμβάσεις έγιναν από έμπειρους χειρουργούς.
- Συστηματικές ανασκοπήσεις/μετα-αναλύσεις δείχνουν συνολικά παρόμοια ασφάλεια και μετεγχειρητικά αποτελέσματα, με τάση για αυξημένο κόστος (και συχνά χρόνο) στη ρομποτική, ειδικά στα μονόπλευρα περιστατικά.
Το πρακτικό συμπέρασμα: για τον μέσο ασθενή με «απλή» βουβωνοκήλη, η λαπαροσκοπική είναι συνήθως η πιο “value-for-money” επιλογή, ενώ η ρομποτική έχει νόημα κυρίως όταν υπάρχει συγκεκριμένος τεχνικός λόγος που κάνει την επέμβαση πιο απαιτητική.
4) Πότε έχει ιδιαίτερο νόημα η ρομποτική (ενδείξεις/πλεονεκτήματα σε επιλεγμένους ασθενείς)
Α) Υποτροπή (recurrent inguinal hernia)
Η υποτροπή δεν είναι «μία κατάσταση» — σημασία έχει τι επέμβαση έγινε την πρώτη φορά:
- Υποτροπή μετά από ανοικτή (πρόσθια) αποκατάσταση: συχνά προτιμάται οπίσθια/προπεριτοναϊκή προσέγγιση (λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά), γιατί δουλεύει σε «παρθένο» επίπεδο.
- Υποτροπή μετά από προηγούμενη λαπαροσκοπική/προπεριτοναϊκή αποκατάσταση: η επανεπέμβαση στο ίδιο επίπεδο μπορεί να είναι πιο απαιτητική. Εκεί, η ρομποτική μπορεί να είναι χρήσιμη σε χέρια ομάδας με εμπειρία, αλλά η επιλογή εξατομικεύεται (μερικές φορές η ανοικτή προσέγγιση είναι πιο λογική).
Γιατί μπορεί να βοηθήσει η ρομποτική στην υποτροπή;
Επειδή συχνά απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί σε ουλώδεις περιοχές, προσεκτική αποκόλληση και «καθαρό» ανατομικό πλάνο, όπου η πλατφόρμα μπορεί να προσφέρει τεχνικό πλεονέκτημα — όχι ως «μαγική λύση», αλλά ως εργαλείο.
Β) Προηγηθέντα χειρουργεία στην πύελο (π.χ. προστατεκτομή, επεμβάσεις κύστης/προστάτη, ακτινοθεραπεία)
Εδώ μπαίνει το σημαντικό που ζητήσατε:
Κλασικά, η προπεριτοναϊκή αποκατάσταση μετά από μεγάλες πυελικές επεμβάσεις θεωρούνταν τεχνικά απαιτητική λόγω ίνωσης/αλλοίωσης ανατομικών επιπέδων. Ωστόσο:
- Υπάρχουν μελέτες/σειρές περιστατικών που δείχνουν ότι ρομποτική TAPP μπορεί να γίνει ασφαλώς μετά από προστατεκτομή, ακόμη και σε ασθενείς με προηγηθείσα ακτινοθεραπεία, όταν υπάρχει εμπειρία.
- Αντίστοιχα, και η λαπαροσκοπική TEP/TAPP έχει δημοσιευμένα αποτελέσματα μετά από προστατεκτομή, αλλά με πιθανότητα αυξημένης δυσκολίας/χρόνου και (σε ορισμένες σειρές) αυξημένων μετατροπών.
Πρακτικά: σε ασθενή με βουβωνοκήλη και ιστορικό π.χ. ριζικής προστατεκτομής, η ρομποτική μπορεί να αποτελεί πολύ λογική επιλογή σε εξειδικευμένο κέντρο, ακριβώς επειδή βοηθά στη διαχείριση της ίνωσης με πιο «ελεγχόμενους» χειρισμούς.
Γ) Δύσκολες/σύνθετες μορφές
Η ρομποτική συζητιέται συχνότερα όταν συνυπάρχουν παράγοντες όπως:
- διπλή (bilateral) κήλη (ιδίως αν απαιτείται εκτεταμένη ανατομική αποκατάσταση),
- μεγάλη έμμεση κήλη/εκτεταμένη σάκος,
- ανάγκη για πολλές συρραφές (π.χ. αποκατάσταση μεγάλου περιτοναϊκού ελλείμματος),
- αυξημένη τεχνική δυσκολία από ουλές ή ανατομικές παραλλαγές.
5) Πώς να αποφασίσω; Ένα πρακτικό “decision checklist”
Ρωτήστε (και απαντήστε) τα εξής:
- Η κήλη είναι μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη;
- Είναι πρώτη φορά ή υποτροπή; Αν υποτροπή: μετά από ποια τεχνική;
- Υπάρχει ιστορικό πυελικής επέμβασης (π.χ. προστατεκτομή) ή ακτινοθεραπείας;
- Ποια είναι η εμπειρία της ομάδας σε λαπαροσκοπική TEP/TAPP και σε ρομποτική TAPP, ειδικά σε «δύσκολα» περιστατικά;
- Τι έχει αξία για εσάς; (λιγότερο κόστος, ελάχιστος χρόνος επέμβασης, ή μεγιστοποίηση τεχνικού ελέγχου σε σύνθετο ιστορικό)
Ένας απλός κανόνας:
- Απλή, πρωτοεμφανιζόμενη μονόπλευρη κήλη → συνήθως προτιμάται λαπαροσκοπική (εφόσον υπάρχει εμπειρία).
- Υποτροπή μετά από ανοικτή αποκατάσταση ή ιστορικό βαριάς πυελικής επέμβασης (π.χ. προστάτης) → η ρομποτική αξίζει σοβαρή συζήτηση ως εργαλείο σε εξειδικευμένα χέρια.
6) Τι να περιμένετε μετεγχειρητικά (ρεαλιστικά)
Ανεξαρτήτως πλατφόρμας, οι περισσότερες ελάχιστα επεμβατικές αποκαταστάσεις έχουν:
- γρήγορη κινητοποίηση,
- ήπιο–μέτριο πόνο τις πρώτες ημέρες,
- σταδιακή επιστροφή σε δραστηριότητες (με εξατομίκευση για βάρη/γυμναστήριο).
Το «πόσο γρήγορα» καθορίζεται περισσότερο από:
- το αν η κήλη ήταν απλή ή σύνθετη,
- το αν ήταν μονόπλευρη/αμφοτερόπλευρη,
- το αν υπήρχαν συμφύσεις/ίνωση,
- την τεχνική λεπτομέρεια της επέμβασης και τη σωστή μετεγχειρητική καθοδήγηση.
7) Το ουσιαστικό μήνυμα
- Δεν υπάρχει “μία” καλύτερη μέθοδος για όλους.
- Για τις περισσότερες απλές περιπτώσεις, η λαπαροσκοπική είναι εξαιρετική επιλογή.
- Η ρομποτική έχει τον ισχυρότερο ρόλο της σε επιλεγμένα δύσκολα περιστατικά, ιδιαίτερα:
- σε υποτροπές (ανάλογα με την προηγούμενη τεχνική),
- σε ασθενείς με προηγηθείσα πυελική χειρουργική όπως προστατεκτομή (και ενίοτε ακτινοθεραπεία),
- όταν αναμένεται αυξημένη τεχνική δυσκολία.
Δείτε για την Λαπαροσκοπική Μέθοδο TEP στο αναλυτικό κείμενο στην βασική σελίδα.
Δείτε για την Ρομποτική Μέθοδο στο αναλυτικό κείμενο στην βασική σελίδα.
Ενδεικτική βιβλιογραφία
- HerniaSurge Group. International guidelines for groin hernia management. Hernia. 2018;22(1):1–165.
- Stabilini C, et al. Update of the international HerniaSurge guidelines for groin hernia management. BJS Open. 2023;7(5):zrad080.
- Prabhu AS, et al. Robotic Inguinal vs Transabdominal Laparoscopic Inguinal Hernia Repair: The RIVAL Randomized Clinical Trial. JAMA Surg. 2020;155(5):380–387.
- Miller BT, et al. Laparoscopic versus robotic inguinal hernia repair: 1- and 2-year outcomes from the RIVAL trial. Surg Endosc. 2023;37(1):723–728.
- Solaini L, et al. Robotic versus laparoscopic inguinal hernia repair: an updated systematic review and meta-analysis. J Robot Surg. 2022;16(4):775–781.
- Salas-Parra RD, et al. Robotic Inguinal Hernia Repair After Prostatectomy: How to Navigate Safely. Surg Laparosc Endosc Percutan Tech. 2021;32(1):66–72.
- Lade C, et al. No prostate? No problem: robotic inguinal hernia repair after prostatectomy. J Robot Surg. 2023.
- Dulucq JL, et al. Totally extraperitoneal (TEP) hernia repair after radical prostatectomy or previous lower abdominal surgery: is it safe? A prospective study. Surg Endosc. 2006;20(3):473–476.
FAQ – Συχνές Ερωτήσεις
1) Ποια είναι η βασική διαφορά λαπαροσκοπικής και ρομποτικής αποκατάστασης;
Και οι δύο είναι ελάχιστα επεμβατικές “από μέσα” τεχνικές με πλέγμα. Η ρομποτική αλλάζει κυρίως την πλατφόρμα εργαλείων (3D όραση/αρθρωτά εργαλεία), όχι τη φιλοσοφία της αποκατάστασης.
2) Για μια απλή μονόπλευρη βουβωνοκήλη, ποια επιλογή είναι συνήθως καλύτερη;
Στις περισσότερες τυπικές, πρωτοεμφανιζόμενες μονόπλευρες κήλες, η λαπαροσκοπική αποκατάσταση προσφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα, συχνά με μικρότερο κόστος και χρόνο.
3) Πότε η ρομποτική έχει πιο ξεκάθαρο νόημα;
Όταν το περιστατικό είναι τεχνικά πιο απαιτητικό: υποτροπή (ιδίως μετά από ανοικτή πρόσθια αποκατάσταση), αμφοτερόπλευρη κήλη, ή ιστορικό επεμβάσεων στην πύελο (π.χ. προστατεκτομή), όπου η παρασκευή μπορεί να είναι δυσκολότερη.
4) Αν έχω κάνει ριζική προστατεκτομή ή άλλη επέμβαση στην πύελο, μπορώ να κάνω ελάχιστα επεμβατική αποκατάσταση;
Ναι, σε πολλές περιπτώσεις είναι εφικτό. Επειδή όμως μπορεί να υπάρχουν συμφύσεις/ίνωση, η επιλογή τεχνικής (λαπαροσκοπική ή ρομποτική) πρέπει να γίνει εξατομικευμένα και από έμπειρη ομάδα.
5) Τι είναι πιο σημαντικό από το αν θα είναι λαπαροσκοπική ή ρομποτική;
Η σωστή ένδειξη για το δικό σας περιστατικό και η εμπειρία της χειρουργικής ομάδας στη συγκεκριμένη τεχνική. Αυτά επηρεάζουν περισσότερο την ασφάλεια, την ανάρρωση και το συνολικό αποτέλεσμα.
Τελευταία ιατρική επιμέλεια: 30/12/2025 από τον Δρ. Γεώργιος Σάμπαλης, MD, PhD
