Η πλέον συχνή μορφή κήλης είναι η βουβωνοκήλη. Οι μορφές της ποικίλλουν, από μικρό ογκίδιο χαμηλά ή μεγάλη μάζα στην βουβωνική χώρα που μπορεί να προκαλέσει πόνο και ειλεό απο απόφραξη. Αναλύεται η Βουβωνοκήλη – Λαπαροσκοπική επέμβαση.
Βουβωνοκήλη – Συμπτώματα, Διάγνωση & Σύγχρονες Θεραπείες (TEP/TAPP)
Η θεραπεία της βουβωνοκήλης σήμερα είναι εξαιρετική μέσω της λαπαροσκοπικής θεραπείας – επέμβασης με τοποθέτηση πλέγματος εξωκοιλιακά. η Λαπαροσκοπική τεχνική TEP.
Αίτια Βουβωνοκήλης και πως παρουσιάζεται
Η βουβωνοκήλη εμφανίζεται όταν υπάρχει ένα «αδύναμο σημείο» χαμηλά στην κοιλιά και ένα μικρό μέρος από το έντερο ή λίπος σπρώχνει προς τα έξω, δημιουργώντας ένα φούσκωμα στη βουβωνική περιοχή. Αυτό το αδύναμο σημείο μπορεί να είναι εκ γενετής ή να χαλαρώσει με τα χρόνια.
Αυτό μπορεί να οφείλεται σε συγγενή προδιάθεση ή σε επίκτητη χαλάρωση των ιστών (άμεση κήλη), που επιδεινώνεται από αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση: χρόνιο βήχα/ΧΑΠ, δυσκοιλιότητα, άρση βαρών, προστατική δυσουρία, εγκυμοσύνη, παχυσαρκία, ασκίτη. Παράγοντες όπως η ηλικία, το άρρεν φύλο, το κάπνισμα και διαταραχές κολλαγόνου, καθώς και προηγούμενα χειρουργεία στην περιοχή, αυξάνουν τον κίνδυνο.
Ο βουβωνικός πόρος αποτελεί ένα κανάλι ανάμεσα στις στρώσεις των μυών του κοιλιακού τοιχώματος, από το οποίο διέρχονται φυσιολογικά διάφορες ανατομικές δομές προερχόμενες και μέσα από την περιτοναϊκή κοιλότητα: αιμοφόρα αγγεία, λεμφαγγεία, νεύρα, ο σπερματικός τόνος (στον άντρα) κ.ά. Μέσα από τον βουβωνικό πόρο συντελείται κατά την εμβρυϊκή ηλικία και η κάθοδος των γεννητικών οργάνων στο όσχεο.
Πόνος στην αριστερή βουβωνική χώρα.
Σύνηθες σύμπτωμα της αριστερής βουβωνοκήλης είναι ο πόνος. Στην περίπτωση αυτή το ιδιαίτερο της αριστερής μεριάς είναι η δίοδος τμήματος του παχέος εντέρου και ειδικά του σιγμοειδούς, που μπορεί να προκαλέσει και πρόβλημα στις κενώσεις. Υποτροπιάζουσα δυσκοιλιότητα, φουσκώματα στην κοιλιά και μετεωρισμό.
Πόνος στην δεξιά βουβωνική χώρα.
Σύνηθες σύμπτωμα της δεξιάς βουβωνοκήλης είναι επίσης ο πόνος. Στην περίπτωση αυτή το ιδιαίτερο της δεξιάς μεριάς είναι η δίοδος τμήματος έλικας του λεπτού εντέρου ή του επιπλόου, που μπορεί να προκαλέσει και πρόβλημα στην κοιλιά με κωλικοειδή άλγη, εμέτους, μετεωρισμό και συμπτώματα ατελούς ειλεού.
Πότε χειρουργείται η Βουβωνοκήλη?
Συνήθως χειρουργούμε τη βουβωνοκήλη όταν προκαλεί συμπτώματα (πόνο, ενόχληση, περιορισμό δραστηριοτήτων), όταν αυξάνεται σταδιακά σε μέγεθος ή όταν δυσκολεύεται να «μπει» μέσα. Η επέμβαση είναι επείγουσα αν εμφανιστεί ξαφνικός έντονος πόνος, σκληρό/μη ανατασσόμενο εξόγκωμα, ερυθρότητα, ναυτία/εμετοί ή πυρετός—σημεία περίσφιξης/απόφραξης. Σε άνδρες με μικρή, ανατασσόμενη και σχεδόν ασυμπτωματική κήλη μπορεί να επιλεγεί «επαγρύπνηση» με τακτική παρακολούθηση, εφόσον ενημερωθούν για τα σημάδια κινδύνου. Στις γυναίκες συνιστάται συνήθως προγραμματισμένη αποκατάσταση λόγω συχνότερης μη αναγνωρισμένης μηροκήλης. Η σύγχρονη αποκατάσταση γίνεται κατά κανόνα με πλέγμα, ανοιχτά, λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, ανάλογα με το προφίλ του ασθενούς και την εμπειρία της ομάδας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η προγραμματισμένη, έγκαιρη αποκατάσταση είναι ευκολότερη και ασφαλέστερη: το χάσμα είναι μικρότερο, οι ιστοί λιγότερο καταπονημένοι, μειώνεται ο κίνδυνος επείγουσας περίσφιξης και οργανώνεται σωστά η αναισθησία/ανάρρωση. Δεν σημαίνει όμως ότι «τρέχουμε» σε κάθε μικρή, ασυμπτωματική κήλη σε άνδρες· εκεί η παρακολούθηση είναι αποδεκτή αν ο ασθενής είναι ενημερωμένος. Αντίθετα, ενοχλήματα, αύξηση μεγέθους, δυσκολία αναταξης, έντονη σωματική εργασία ή γυναικείο φύλο γέρνουν τη ζυγαριά προς νωρίτερη αποκατάσταση. Η απόφαση εξατομικεύεται με κλινική εκτίμηση.
Βουβωνοκήλη στην γυναίκα
Στη γυναίκα η βουβωνοκήλη είναι πολύ πιο σπάνια από τον άνδρα, και παρουσιάζεται παρομοίως είτε σαν ευθεία είτε σαν λοξή βουβωνοκήλη, με την διαφορά ότι στην λοξή γυναικεία κήλη, το σπλάχνο ακολουθεί την πορεία του στρογγυλού συνδέσμου της μήτρας, με επακόλουθη πορεία προς το αιδοίο.
Βουβωνοκήλη. Συμπτώματα της βουβωνοκήλης, διάγνωση και θεραπεία
Η βουβωνοκήλη μπορεί να δημιουργηθεί σε όλες τις ηλικίες, εξαιτίας συγγενών (εκ γενετής, κληρονομικότητα) αλλά και επίκτητων παραγόντων όπως:
- Ανατομικές διαταραχές: π.χ. ασθενές – ευρύ έσω στόμιο βουβωνικού πόρου
- Δομικές διαταραχές: π.χ. διαταραχή σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου του συνδετικού ιστού
- Καταστάσεις που προκαλούν αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης(παχυσαρκία, χρόνιος βήχας, δυσκοιλιότητα, εγκυμοσύνη, άρση βαρέων αντικειμένων κλπ.)
Τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης, είναι η παρουσία μυϊκού άλγους (πιάσιμο μυών), πολλές φορές “καυστικού” στην περιοχή, οφειλόμενου στην μυϊκή “απόσχιση” που συμβαίνει στην περιοχή, που ακολουθεί αργότερα από την παρουσία μικρού “ογκιδίου” στην περιοχή (μικρού αυγού), το οποίο ανησυχεί τον ασθενή και τον προβληματίζει για την αιτιολογία του.
Τυπικό σύμπτωμα της βουβωνοκήλης είναι η τοπική διόγκωση στην βουβωνική χώρα συχνά συνδυαζόμενη με ήπιο ή και εντονότερο πόνο, ο οποίος επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, γέλιο, σωματική άσκηση κλπ.) ή και με τις κινήσεις του εντέρου.
Η Λαπαροσκοπική Μέθοδος TEP για την θεραπεία της βουβωνοκήλης, αποτελεί μία παγκόσμια καταξιωμένη μέθοδο με άρτια μετεγχειρητικά αποτελέσματα!
– Γεώργιος Σάμπαλης
Η κήλη μπορεί να είναι ‘ανατάξιμη’, δηλαδή να είναι δυνατή η επαναφορά του περιεχομένου στην κοιλιά, οπότε η διόγκωση μπορεί και να εξαφανίζεται παροδικά αναλόγως την θέση του ατόμου.
Σε άλλες περιπτώσεις δεν είναι ορατή καμία διόγκωση και η βουβωνοκήλη γίνεται αισθητή μόνο μέσω του πόνου, ενώ αρκετές φορές δεν παρουσιάζει καθόλου ενοχλήσεις και η διάγνωσή της γίνεται τυχαία κατά την κλινική εξέταση από τον γιατρό.
Στην περίπτωση της οσχεοβουβωνοκήλης, ενδοκοιλιακά όργανα/ιστοί (π.χ. εντερικές έλικες) φτάνουν διαμέσου του βουβωνικού πόρου μέχρι το όσχεο στους άντρες ή τα μεγάλα χείλη στις γυναίκες, οπότε παρατηρείται διόγκωση, πόνος ακόμα και εντερικοί ήχοι στις περιοχές αυτές.
Η εξέλιξη της βουβωνοκήλης συνήθως είναι προδιαγεγραμμένη. Υπάρχει μία σταδιακή αύξηση του μεγέθους της, που οφείλεται στην συνεχή αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση η οποία προωθεί συνεχώς τα σπλάχνα προς τα έξω. Αυτή η πίεση πολλές φορές αυξάνεται κατακόρυφα και τα αίτια είναι:
- Άρση βάρους, απότομες κινήσεις, χειρωνακτική εργασία.
- Επίμονος βήχας, αναπνευστική λοίμωξη, φτάρνισμα..
- Επίμονος δυσκοιλιότητα…
Τα συμπτώματα επίσης συνεχίζονται, με επίταση του πόνου, της δυσφορίας, αλλά και άλλων σημείων όπως:
- Γαστρεντερικές διαταραχές και άτυπα κοιλιακά άλγη (όταν εγκλωβίζεται λεπτό έντερο ή επίπλουν).
- Δυσκοιλιότητα (όταν εγκλωβίζεται το σιγμοειδές τμήμα του παχέος εντέρου)
- Δυσουρία – συχνουρία (όταν συμμετέχει τμήμα της ουροδόχου κύστης).
Κίνδυνοι – επιπλοκές της βουβωνοκήλης
Συχνά η βουβωνοκήλη είναι ‘μη ανατάξιμη’ (μη αναστρέψιμη), δηλαδή δεν είναι δυνατή η επαναφορά του προβάλλοντα περιτοναϊκού σάκου και του περιεχομένου του από τον βουβωνικό πόρο πίσω στην κοιλιά, λόγω συμφύσεων, αυξημένης μυϊκής τάσης ή και οιδήματος.
Κυρίως σε αυτές τις περιπτώσεις εγκυμονεί ο σοβαρότατος κίνδυνος της περίσφιξης της κήλης, μίας κατάστασης που μπορεί να οδηγήσει ραγδαία σε μόνιμη βλάβη ενδοκοιλιακών οργάνων και να απειλήσει ακόμα και την ζωή του ασθενούς. Η περίσφιγξη οδηγεί σε απόφραξη του σπλάχνου, που δε περίπτωση εντέρου, προκαλείται αποφρακτικός ειλεός.
Εάν για παράδειγμα περισφιχθούν εντερικές έλικες, μειώνεται ή και αναστέλλεται λόγω του οιδήματος η αιμάτωση του εντέρου, μία κατάσταση που οδηγεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς την απαραίτητη άμεση χειρουργική θεραπεία, σε φλεγμονή, περιτονίτιδα, απόφραξη του εντερικού σωλήνα ακόμα και νέκρωση του εντέρου.
Η περίσφιξη αποτελεί “επείγουσα χειρουργική πάθηση”, διότι θέτει σε κίνδυνο την αιμάτωση του σπλάχνου, δημιουργεί απόφραξη του εντερικού αυλού (ειλεός), και χρειάζεται άμεσα χειρουργική παρέμβαση εντός ελαχίστων ωρών, με στόχο την “απελευθέρωση” του σπλάχνου, την διάσωση αυτού, και ακολούθως την θεραπεία της κήλης.
Τα συμπτώματα μίας περισφιγμένης βουβωνοκήλης είναι συνήθως δραματικά: έντονος πόνος στην βουβωνική χώρα με προβολή στο όσχεο, την κοιλιά ή την πλάτη, πιθανή αναστολή αερίων, έμετοι, πυρετός, πτώση αρτηριακής πίεσης, σοκ κ.α.
Βουβωνοκήλη. Διαγνωστικές εξετάσεις
Για την διάγνωση της βουβωνοκήλης είναι κατά κύριο λόγο απαραίτητη η προσεκτική κλινική εξέταση από έμπειρο ιατρό, σε συνδυασμό με την αναλυτική καταγραφή των συμπτωμάτων και του ιστορικού του ασθενούς.
Η επιβεβαίωση της διάγνωσης πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο χειρουργό, ο οποίος μπορεί να προβεί σε μια αντικειμενική αξιολόγηση του μεγέθους και της ακριβούς τοποθεσίας της κήλης αλλά και να αποκλείσει άλλες συναφείς παθήσεις.
Σημαντική εξέταση αποτελεί το υπερηχογράφημα της βουβωνικής χώρας, το οποίο πρέπει να είναι “δυναμικό”, δηλαδή με αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, ούτως ώστε να φανεί ακόμη και η λανθάνουσα ή αρχόμενη κήλη. Σημαντικό είναι ότι στην εξέταση αυτή, μπορεί να ελεγχθεί και το όσχεο με αποτέλεσμα την συμπληρωματική διάγνωση για υδροκήλη, οσχεοκήλη ή και κιρσοκήλη.
Πολλές φορές η βουβωνοκήλη αποτελεί και “τυχαίο” εύρημα σε μία αξονική τομογραφία κάτω κοιλίας.
Θεραπεία της βουβωνοκήλης
Είναι γενικά παραδεκτό ότι η χειρουργική θεραπεία της βουβωνοκήλης μπορεί να γίνει μόνο με χειρουργικές μεθόδους. Η τακτική που ακολουθείται είναι απλή: έλεγχος και επαναφορά των προβαλλόμενων, εκτός θέσης οργάνων/ιστών στην σωστή ανατομική τους θέση (ανάταξη κήλης) με ταυτόχρονη διόρθωση του λόγου της μετακίνησής τους, δηλαδή την ενίσχυση του ασθενούς εκείνου σημείου, από το οποίο έχουν προβάλλει (αντιμετώπιση κήλης).
Η χρήση ζώνης (κηλεπιδέσμου) δεν ενδείκνυται σε καμία περίπτωση για μακροχρόνια χρήση, ούτε για καν για μικρό χρονικό διάστημα. Ο κηλεπίδεσμος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, τουναντίον μπορεί και να το επιδεινώσει μετατρέποντας μία ανατάξιμη κήλη σε μη ανατάξιμη. Σε κάθε περίπτωση πάντως επιμηκύνει τη διάρκεια ύπαρξης μίας βουβωνοκήλης, μεγαλώνοντας έτσι την πιθανότητα περίσφιξης και άλλων επιπλοκών. Παράλληλα δημιουργεί συμφύσεις στον περιτοναϊκό σάκο, καθιστώντας την επέμβαση εξαιρετικά δυσκολότερη.
Για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης εφαρμόζονται διάφορες χειρουργικές μέθοδοι, οι οποίες έχουν κοινό στόχο την πλήρη θεραπεία του ασθενούς με όσο το δυνατό λιγότερη επιβάρυνση και με την μικρότερη δυνατή πιθανότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών ή μελλοντικής υποτροπής. Οι μέθοδοι αυτές μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο κατηγορίες:
Κλασικές – ανοικτές επεμβάσεις μέσω μικρής τομής στην βουβωνική χώρα υπό τοπική, ραχιαία ή γενική αναισθησία:
- χωρίς ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων (παιδοχειρουργική)
- με ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων μέσω διάφορων τεχνικών συρραφής, χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους ιστούς του ασθενούς (χειρουργική θεραπεία υπό τάση χωρίς πλέγμα, π.χ. μέθοδος Shouldice)
- με ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων με ειδικό συνθετικό πλέγμα (χειρουργική θεραπεία χωρίς τάση με πλέγμα, π.χ. μέθοδος Lichtenstein)
Ελάχιστα επεμβατικές – Λαπαροσκοπικές επεμβάσεις.
- Λαπαροσκοπική τεχνική TEP διαμέσου των μυϊκών στρωμάτων του κοιλιακού τοιχώματος, χωρίς πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (ολική εξωπεριτοναϊκή αντιμετώπιση)
- Λαπαροσκοπική τεχνική TAPP με πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (διακοιλιακή προπεριτοναϊκή αντιμετώπιση – προσπέλαση)
Η πλέον καθιερωμένη εκ των κλασσικών μεθόδων είναι η Ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων με πλέγμα Lichtenstein, και εκ των λαπαροσκοπικών τεχνικών, η μέθοδος TEP.
Λαπαροσκοπική Θεραπεία της βουβωνοκήλης με τη μέθοδο TEP
Η μέθοδος TEP αποτελεί την πλέον καταξιωμένη μέθοδο λαπαροσκοπικής – ενδοσκοπικής επέμβασης, διότι παρουσιάζει τα εξής πλεονεκτήματα:
- Επιτελείται στον προπεριτοναϊκό χώρο, δηλαδή εκτός της κοιλιακής κοιλότητας, κάτωθεν των μυών, στον χώρο ακριβώς που δημιουργείται η κήλη. Με τον τρόπο αυτό, δεν διενεργούνται χειρισμοί στα ενδοκοιλιακά όργανα και δεν υπάρχει περίπτωση να έλθει το πλέγμα σε επαφή με τα σπλάχνα.
- Επιτρέπει την παράλληλη αντιμετώπιση της άμφω βουβωνοκήλης, αλλά και της μηροκήλης.
- Αποτελεί ιδανική επέμβαση της υποτροπής χειρουργημένης βουβωνοκήλης με κλασική μέθοδο είτε με πλέγμα είτε χωρίς.
Ρομποτικη Επέμβαση Βουβωνοκήλης
Η ρομποτική προπεριτοναϊκή αποκατάσταση αξιοποιεί τρισδιάστατη όραση υψηλής ευκρίνειας και αρθρωτά εργαλεία για εξαιρετικά ακριβή παρασκευή των ιστών και ατραυματική τοποθέτηση πλέγματος. Προσφέρει συνήθως χαμηλό μετεγχειρητικό πόνο και ταχεία επιστροφή στις δραστηριότητες, ενώ είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε διπλευρες και υποτροπιάζουσες κήλες, σε αθλητές και σε ασθενείς με παχυσαρκία, όπου η εργονομία και ο έλεγχος των λεπτομερειών κάνουν διαφορά. Η επιλογή ρομποτικής ή λαπαροσκοπικής/ανοικτής τεχνικής εξατομικεύεται μετά από κλινική αξιολόγηση, την ανατομία της κήλης και τις ανάγκες του ασθενούς.
Σύγκριση τεχνικών: Lichtenstein vs TEP vs TAPP vs Ρομποτική
| Κριτήριο | Lichtenstein (Ανοικτή) | TEP (Λαπαροσκοπική) | TAPP (Λαπαροσκοπική) | Ρομποτική |
|---|---|---|---|---|
| Τομές/ουλή | 1 τομή ~5–7 cm | 3 μικρές τομές | 3 μικρές τομές | 3–4 μικρές τομές |
| Αναισθησία | Ραχιαία/τοπική ή γενική | Γενική | Γενική | Γενική |
| Πόνος μετεγχειρητικός | Συνήθως υψηλότερος (1–2 εβδ.) | Χαμηλότερος | Χαμηλότερος | Πολύ χαμηλός (συχνά) |
| Νοσηλεία | Ημερήσια ή 1 νύχτα | Ημερήσια | Ημερήσια | Ημερήσια |
| Επιστροφή σε εργασία | ~2–3 εβδομάδες | ~5–10 ημέρες | ~5–10 ημέρες | ~5–7 ημέρες |
| Δίπλευρη κήλη | Ναι (δύο τομές) | Ιδανική | Ιδανική | Ιδανική |
| Υποτροπιάζουσα μετά ανοικτή | Καλή επιλογή | Πλεονεκτεί | Πλεονεκτεί | Πλεονεκτεί |
| Νευραλγία/χρόνιος πόνος | Λίγο υψηλότερος κίνδυνος | Χαμηλός | Χαμηλός | Χαμηλός |
| Απεικόνιση ανατομίας | Άμεση ανοικτή | Πολύ καλή (προπεριτοναϊκά) | Πολύ καλή (ενδοκοιλιακά) | Άριστη (3D/αρθρικά εργαλεία) |
| Πλέγμα – επίπεδο | Πρόσθιο (onlay) | Προπεριτοναϊκό | Προπεριτοναϊκό | Προπεριτοναϊκό |
| Καμπύλη μάθησης | Εδραιωμένη | Μέτρια | Μέτρια | Μεγαλύτερη (άριστη εργονομία) |
| Ειδικές ενδείξεις | Αν δεν ενδείκνυται γενική αναισθησία | Αθλητές, παχυσαρκία, διπλευρες | Ανάγκη κοιλιακής διερεύνησης | Σύνθετες/υποτροπές |
| Περιορισμοί | Ουλή/πόνος σε ορισμένους | Προηγ. μεγάλα υπογάστρια χειρουργεία | Ενδοκοιλιακή είσοδος | Διαθεσιμότητα συστήματος |
*Η επιλογή τεχνικής εξατομικεύεται μετά από κλινική αξιολόγηση και συζήτηση ασθενούς–ιατρού.
Video – Λαπαροσκοπική τοποθέτηση πλέγματος σε βουβωνοκήλη
Συνέντευξη του Χειρουργού Σάμπαλη Γεώργιου για την Μέθοδο TEP.
Βουβωνοκήλη. Επιπλοκές της επέμβασης
Έχει αποδειχθεί ότι κατά την διάρκεια ή μετά το πέρας της χειρουργικής θεραπείας της βουβωνοκήλης η πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών είναι εξαιρετικά μικρή. Είναι αυτονόητο ότι η χειρουργική θεραπεία της κήλης προγραμματισμένα έχει πολύ μικρότερη πιθανότητα επιπλοκών από μία επείγουσα επέμβαση, λόγω περίσφιξης κήλης.
Οι επιπλοκές από την κλασική επέμβαση είναι περισσότερες, και αφορούν κυρίως τις εκ του τραύματος (συλλογή υγρού, αιμάτωμα, φλεγμονή κλπ), και εκ του τραυματισμού ή διατομής υποδερμάτιων νεύρων.
Η λαπαροσκοπική μέθοδος αποτελεί εξαιρετικά εξειδικευμένη επέμβαση, με μεγάλη καμπύλη εκμάθησης και πρέπει να επιτελείται από άριστα εκπαιδευμένη χειρουργική ομάδα. Οι επιπλοκές εκ του τραύματος είναι ανύπαρκτες, παραμένει μικρή πιθανότητα η νευραλγία των νεύρων της περιοχής (λαγονοϋπογάστριο κλπ), πράγμα που εξαρτάται απολύτως από την εμπειρία του χειρουργού και όχι από τη μέθοδο.
Ανάρρωση – Επιστροφή σε εργασία – άθληση
Η ανάρρωση μετά από αποκατάσταση βουβωνοκήλης (TEP/TAPP ή ανοικτή) είναι συνήθως γρήγορη και «λειτουργική»: σηκώνεστε και περπατάτε από την ίδια μέρα, τρώτε ελαφρά και αυξάνετε σταδιακά τη δραστηριότητα ανάλογα με το πώς νιώθετε.
Ήπιος πόνος/«τέντωμα» στην περιοχή είναι αναμενόμενα τις πρώτες ημέρες και ελέγχονται με κοινά παυσίπονα· ένα μικρό πρήξιμο ή μελανιά στο καβάλο/όσχεο μπορεί να εμφανιστεί και υποχωρεί μόνο του. Το ντους επιτρέπεται συνήθως από την επόμενη μέρα (σύμφωνα με τις οδηγίες του χειρουργού), με απλό στέγνωμα της τομής. Οδήγηση όταν μπορείτε να πατήσετε φρένο χωρίς πόνο (συνήθως 3–5 ημέρες). Επιστροφή σε καθιστική εργασία γύρω στις 4–7 ημέρες, σε χειρωνακτική εργασία σταδιακά μετά τη 2η–3η εβδομάδα.
Γυμναστική/άθληση αυξάνεται προοδευτικά: περπάτημα από την 1η μέρα, ελαφρύ τρέξιμο στη 2η εβδομάδα, βάρη/έντονη προπόνηση περίπου στην 3η–4η εβδομάδα εφόσον ο πόνος είναι ≤2/10 και οι κινήσεις γίνονται άνετα. Αποφύγετε απότομα «βαριά» ανεβάσματα αν σας πονάνε· δεν υπάρχει «μαγικός» αριθμός κιλών—οδηγός είναι η άνεσή σας. Επικοινωνήστε άμεσα αν εμφανίσετε έντονο/επιτεινόμενο πόνο που δεν υποχωρεί, πυρετό, έντονο κοκκίνισμα/έκκριση από την τομή ή απότομο, σκληρό πρήξιμο στην περιοχή.
Τι να προσέξετε μετά την επέμβαση:
1. Φυσική δραστηριότητα
- Πρώτες 24-48 ώρες: Ανάπαυση στο σπίτι, μικρές μετακινήσεις εντός σπιτιού (π.χ. τουαλέτα).
- Μετά τις 2-3 πρώτες ημέρες: Ελαφρές δραστηριότητες (περπάτημα, καθημερινές κινήσεις).
- Αποφυγή άρσης βάρους για 3-4 εβδομάδες. Οτιδήποτε πάνω από 5-10 κιλά θεωρείται επικίνδυνο.
- Η οδήγηση επιτρέπεται συνήθως μετά από 5-7 ημέρες, αν δεν υπάρχει πόνος και δεν λαμβάνετε αναλγητικά.
2. Διατροφή
- Μπορείτε να φάτε ελαφριά μόλις ξυπνήσετε από την αναισθησία (σούπα, γιαούρτι).
- Κανονική διατροφή σε 1-2 ημέρες, εφόσον δεν υπάρχουν γαστρεντερικά προβλήματα.
- Πρόληψη δυσκοιλιότητας: Πίνετε άφθονα υγρά και καταναλώνετε τροφές με φυτικές ίνες.
3. Τραύμα – ράμματα
- Συνήθως τα ράμματα είναι απορροφήσιμα και δεν χρειάζεται αφαίρεση.
- Κρατήστε το τραύμα καθαρό και στεγνό τις πρώτες 48 ώρες.
- Μετά μπορείτε να κάνετε σύντομο ντους, όχι όμως μπάνιο ή βύθιση στο νερό.
- Παρακολουθήστε για σημεία λοίμωξης: ερυθρότητα, οίδημα, πύον ή έντονο πόνο.
4. Πόνος / Αναλγησία
- Ήπιος πόνος ή τάση στην περιοχή είναι φυσιολογικός για μερικές ημέρες.
- Συνήθως αρκούν παρακεταμόλη ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη.
- Επικοινωνήστε με τον ιατρό αν εμφανιστεί έντονος ή επιδεινούμενος πόνος.
5. Επιστροφή στην εργασία
- Για καθιστική εργασία: μετά από 4-7 ημέρες
- Για σωματική εργασία: μετά από 3-4 εβδομάδες, πάντα με έγκριση του χειρουργού σας.
Πότε να επικοινωνήσετε άμεσα με τον γιατρό σας:
- Πυρετός > 38°C
- Έντονος ή επιδεινούμενος πόνος
- Ερυθρότητα, πρήξιμο ή εκροή υγρού από το τραύμα
- Δυσκολία στην ούρηση ή στον εντερικό θόρυβο
- Διόγκωση στην περιοχή της κήλης (υποτροπή ή αιμάτωμα)
Κόστος στον ιδιωτικό τομέα
Στον ιδιωτικό τομέα το κόστος αποκατάστασης βουβωνοκήλης διαμορφώνεται συνήθως ως «πακέτο» κλινικής (χειρουργείο, υλικά/πλέγμα, αναισθησία, νοσηλεία) συν τις ιατρικές αμοιβές, και επηρεάζεται από την τεχνική (ανοικτή vs λαπαροσκοπική TEP/TAPP vs ρομποτική), το είδος πλέγματος/αναλωσίμων, αν είναι μονόπλευρη ή διπλή, πρωτοπαθής ή υποτροπή, την κατηγορία θαλάμου (day-case ή με διανυκτέρευση) και τυχόν επιπλέον εξετάσεις.
Αν έχετε ιδιωτική ασφάλιση, απαιτείται συνήθως προέγκριση· το τελικό ποσό εξαρτάται από τη σύμβαση της ασφαλιστικής με το νοσηλευτήριο και τυχόν συμμετοχή του ασφαλισμένου.
Σε περίπτωση ειδικά χρήσης μόνο κρατικού φορέα – ταμείου (ΕΟΠΠΥ), ζητήστε αναλυτική προσφορά που να ξεχωρίζει αμοιβές ιατρών, έξοδα κλινικής, υλικά (π.χ. τύπος πλέγματος), αναισθησία και πιθανές χρεώσεις ρομποτικού συστήματος, καθώς και τι ισχύει σε περίπτωση αναβάθμισης θαλάμου ή επιπλοκών. Η ελάχιστα επεμβατική προσέγγιση (TEP/TAPP/ρομποτική) μπορεί να μειώνει «έμμεσα» κόστη (λιγότερος πόνος/ταχύτερη επιστροφή στην εργασία), αλλά αυτό διαφέρει ανά περιστατικό. Για απόλυτη διαφάνεια, προτιμήστε τελική τιμή «όλα μέσα» (all-inclusive) και εξατομικευμένη εκτίμηση μετά την κλινική εξέταση.
Συχνές Ερωτήσεις για τη Βουβωνοκήλη
Πότε χρειάζεται χειρουργείο για βουβωνοκήλη;
Μπορεί να φύγει μόνη της ή με ζώνη/ασκήσεις;
Ποια τεχνική είναι καλύτερη: TEP, TAPP ή ανοικτή;
Πόσο διαρκεί η ανάρρωση και πότε επιστρέφω σε δουλειά/άσκηση;
Πόσο κοστίζει η αποκατάσταση στον ιδιωτικό τομέα;
Ο Γεώργιος Σάμπαλης είναι Διευθυντής Γενικής, Λαπαροσκοπικής & Ρομποτικής Χειρουργικής στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και έχει εκτενή εμπειρία στην ελάχιστα επεμβατική αποκατάσταση βουβωνοκήλης. Με εξειδίκευση στη λαπαροσκοπική και ρομποτική χειρουργική κηλών, αντιμετωπίζει βουβωνοκήλες με τεχνικές TEP/TAPP ή ρομποτικά, ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς.»Στο άρθρο του Ιατρικού Κέντρου «Λαπαροσκοπική χειρουργική βουβωνοκήλης – μέθοδος TEP: η ιδανική επέμβαση», παρουσιάζει με σαφήνεια τα πλεονεκτήματα της TEP και τα κριτήρια επιλογής ασθενών, σε πλήρη ευθυγράμμιση με την καθημερινή κλινική πρακτική της ομάδας του. Δείτε περισσότερα: άρθρο στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών.
